Το 1994 γνώρισα για πρώτη φορά το έργο του Κωνσταντίνου Κερεστετζή. Στον κατάλογο της ΑΣΚΤ που συνοδεύει την καθιερωμένη έκθεση των αποφοίτων, το έργο «Χωρίς Τίτλο» του εικοσιπεντάχρονου τότε ζωγράφου παρουσιάζει μια γυμνή γυναίκα να καπνίζει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Φοράει μόνο τα κοσμήματά της και λευκό στηθόδεσμο. Αυτό που με έκανε να το προσέξω και να το αγαπήσω ήταν η αθωότητα του λευκού που κυριαρχεί σε αντίθεση με το «σκληρό» θέμα και το αφύσικα μακρύ δεξί χέρι της κυρίας. Στη ζωγραφική οι ανατομικές παραμορφώσεις, ηθελημένες ή μη, μπορούν συχνά να κάνουν ένα έργο ξεχωριστό. Εξάλλου πάντα πίστευα ότι η λογική και η αρμονία του 2+2=4 μπορεί να δώσει ένα όμορφο έργο, αλλά το παράλογο 2+2=5 μπορεί να δώσει ένα πολύ καλό, ένα ξεχωριστό έργο.
Δύο από τα καλύτερα έργα του Κωνσταντίνου (ο ζωγράφος προτιμάει το Κωνσταντίνος από το Κώστας), ελαιογραφίες μεγάλων διαστάσεων του 1994, «Το γράμμα» και «Το Γυμνό», ανήκουν στη Συλλογή του Μουσείου Φρυσίρα. Είχαμε την ευκαιρία να τα απολαύσουμε σε προηγούμενες εκθέσεις και απεικονίζονται στον μεγάλο κατάλογο του Μουσείου. Η γυναίκα-κυρία εδώ έχει μεταμορφωθεί σε γυναίκα-θεά. Η αλλόκοτη προοπτική, η πόζα, το χρώμα, δημιουργούν μια μαγικά ερωτική ατμόσφαιρα. Ο λευκός στηθόδεσμος και τα κοσμήματα έχουν αφαιρεθεί.
Ακολούθησαν οι εκθέσεις στο «Χώρο Τέχνης 24» κυρίως με έργα μικρών διαστάσεων. Πορτρέτα του εαυτού του, φίλων, και της Φωτεινής, μοντέλο του εκείνη την περίοδο, αλλά και νεκρές φύσεις, όλα καλοδουλεμένα. Από την έκθεση του 1997, το έργο «Βιβλιοθήκη», ένα ράφι με μικροαντικείμενα και βιβλία, μας αποκαλύπτει και τις αγάπες του ζωγράφου, Πράδο, Ελ Γκρέκο, Καβάφης, σκάκι. Στην έκθεση «Το προσωπικό στρατόπεδο του 2000 που ακολούθησε, παρουσίασε έργα εμπνευσμένα από τη ζωή του στο στρατό.
Η παραμονή του ζωγράφου στην Ισπανία, όπου μελέτησε την ισπανική σχολή και συστηματικά το έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, δημιούργησε νέες βάσεις και άνοιξε για αυτόν νέους δρόμους τα τελευταία χρόνια.
Ο Κωνσταντίνος είναι ζωγράφος έντιμος και το έργο του συνεπές με τον τρόπο ζωής του. Είναι σεμνός και χαμηλών τόνων. Γνώστης της Ιστορίας της Τέχνης και καλός ομιλητής. Δεν έχει απλά γνώμη, έχει άποψη που πάντα υποστηρίζει με επιχειρήματα.
Οι συναντήσεις μας, συνήθως με την παρέα κοινών φίλων ζωγράφων, στον Καφενέ ή στη Ρεβέκκα ή πιο πρόσφατα στου Κώστα, πάντα αρχίζουν και τελειώνουν με θέμα την τέχνη. Σχόλια για τις τελευταίες εκθέσεις, για δημοσιεύματα περί τέχνης, αλλά και φιλοσοφικές αναζητήσεις συνοδεύουν τον καφέ ή το τσίπουρο για πολλές ώρες. Δεν λείπουν και τα «εικαστικά παιχνίδια» όπως, για παράδειγμα, όταν ο Κερεστετζής και δύο φίλοι ζωγράφοι άρχισαν να ζωγραφίσουν ο ένας τον άλλον επάνω σε χαρτονομίσματα των εκατό δραχμών. Τα χαρτονομίσματα άλλαζαν χέρια μέχρι που συμπληρώθηκαν τρία πορτρέτα στο καθένα. Αμοιβή για τον παθιασμένο φιλότεχνο.
Φίλε Κωνσταντίνε, η φιλοξενία των σκέψεών μου στον κατάλογο της έκθεσής σου, ειλικρινά, νε τιμάει ιδιαίτερα.
Καλό κουράγιο και δύναμη. Είναι πολύ υψηλή της Τέχνης η σκάλα.
Χρίστος Χριστοφής
Ιανουάριος 2005