Του Γιώργου Μυλωνά
Στην περιοχή του Κεραμεικού, μέσα σε ένα καφενείο που αθόρυβα αλλά με αξιώσεις διεκδικεί να λέγεται «ιστορικό», η ζωγραφική προσφέρεται πλουσιοπάροχα στους πελάτες του. Τα «Κανάρια», παλιό αθηναϊκό στέκι, άδειασαν τους τοίχους τους προκειμένου να δώσουν χώρο στα έργα του Itsmi, του Αλέξανδρου για τους φίλους, ο οποίος γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1995 (Ελληνο-Αυστριακός στην καταγωγή). Εμπνευστής αυτής της ιδιότυπης ζωγραφικής παρουσίασης είναι ένας θαμώνας του μαγαζιού, ο συλλέκτης Χρίστος Χριστοφής με μεγάλη εμπειρία στο χώρο είτε από εκθέσεις της συλλογής του, είτε δανείζοντας το βλέμμα του σε εγχώριες πινακοθήκες και γκαλερί. Τό χουμε ξαναγράψει ότι ο Χριστοφής διατηρεί μια σπάνια ικανότητα: ενώ έχει συνδεθεί με μεγάλους καλλιτέχνες από το ξεκίνημά τους, το βλέμμα του παραμένει ανοιχτό στο αισθητικό γεγονός απ’ όπου κι αν προέρχεται∙ στο τελάρο ή το χαρτί, αλλά και στο graffiti ή την ψηφιακή τέχνη, πάντως έξω από τα συνήθη ενός προδιαγεγραμμένου και συμβατικού καλλιτεχνικού περιβάλλοντος.
Σε ένα παμπάλαιο, κλασικό για την ιστορία της ζωγραφικής χώρο όπως το καφενείο, ο συλλέκτης ονειρεύτηκε μια τολμηρή συνένωση ζωής και καλλιτεχνικής έκφρασης, ώστε μετά την «επιστροφή» μας να ξαναϊδωθεί ο κόσμος γύρω μας μέσα από μία άμεση, πρωτογενή ματιά. Αυτό το στοιχείο είναι που είδε ο Χριστοφής στα 21 έργα του Itsmi, φιλοτεχνημένα όλα σε χαρτί τα τελευταία δύο χρόνια.
«Η Αθήνα είναι ένα τέρας που έχει πολλά πρόσωπα για δόντια. Τα κρύβει καλά, βαθιά μέσα στο στόμα της περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να σε δαγκώσει. Λέγεται πως έχει 24 και το καθένα έχει ένα όνομα. Η Μιζέρια, το Άγχος και η Αηδία είναι αυτά που εμφανίζονται πιο συχνά μιας και βρίσκονται στην αρχή του στόματος» γράφει ο Itsmi στο instagram. Αν για έναν καλλιτέχνη είναι δύσκολο να εκθέτει τη δουλειά του, φαντάσου την πίστη που κάποτε φτάνει τα όρια του ηρωισμού, ενός νέου ανθρώπου που επιμένει μέσα σε μύριες δυσκολίες, να ζωγραφίζει.
«Σε όλα τα έργα μου υπάρχει μια ή περισσότερες φιγούρες, συνήθως δεν έχουν κάποιο γένος. Πάντα υπάρχει η παραμόρφωση είτε αυτό είναι άνθρωπος, ζώο ή κάποιο αντικείμενο, αναλόγως τι θέλω να τονίσω μέσα στο έργο. Υπάρχω μέσα σε όλα μου τα έργα, κάποιες φορές ως το κύριο πρόσωπο ή ως θεατής με μια απλή γραμμή, λέξη, σύμβολο» αναφέρει ο ίδιος. Ο Χριστοφής είδε τα σχέδια του Itsmi σαν αποτυπώματα μιας εμπειρίας προσωπικής και μέσα από το φίλτρο και τις επιλογές του βρήκε τον άξονα για να αποθέσει διαφορετικές εκδοχές του ίδιου προσώπου.
«Η ζωγραφική μου είναι βίωμα και αυτό που έχει σημασία είναι η διαδικασία και όχι το τελικό προϊόν» εξηγεί πάλι ο ζωγράφος. Τα σχέδια αυτά έχουν την πνοή ενός καλλιτέχνη που απευθύνεται με πηγαίο ένστικτο στο θεατή. Όλα μαζί συνθέτουν τις σελίδες ενός έργου, κάποια μάλιστα με ημερολογιακή καταγραφή της επικαιρότητας. Με μια θεληματική αναγωγή σ’ ένα κλίμα παιδικό, ο Itsmi στήνει τις τρομακτικές του φιγούρες, που στην πραγματικότητα δεν έχουν τίποτε το τρομακτικό, γιατί τις λυτρώνει μια σάτιρα που κάποτε φτάνει σε μιαν ειρωνική ευφορία. Η σχεδιαστική του γραφή, συχνά χρωματιστή ώστε ν’ αποτελεί την ίδια τη χρωματική υπόσταση του έργου του, έχει μιαν αμεσότητα που μαγνητίζει το βλέμμα. Προσοχή εδώ. Δεν πρόκειται για την επίδειξη μαστοριάς που παριστάνει την αλήθεια του παιδικού σχεδίου. «I can also draw like itsmi», γράφει κάπου κι αυτοσαρκάζεται. Το γέλιο πάει ταιριασμένο με το σαρκασμό του. Είναι σαν την οξύτητα ενός άγουρου μα τσουχτερού σαρκασμού που έχουν τα παιδιά σα γελάνε.
Έτσι εκφέρονται και οι μεταλλικές μορφές του. Κινούνται στο μεταίχμιο ανάμεσα στον έναρθρο και τον άναρθρο λόγο. Αλλά δεν παριστάνουν τη φροϋδική, θα έλεγε κανείς, καταγωγή τους. Οι φιγούρες του με τον έντονο πλασμό τους μοιάζουν να συγκρούονται με το χώρο. Υπάρχει και χρώμα, που κάποτε οδηγείται ως τον παροξυσμό. Δεν υπάρχει καμία περιγραφική διάθεση, μα ένα κλίμα έντονα εκφραστικό. Τα σχέδια αυτά είναι ποτισμένα με γνήσια την αίσθηση ενός κόσμου τραγικού.
Ο Itsmi αν δεν είναι το υπερφυσικό παιδί της σύγχρονης τέχνης, είναι μια μεγάλη ελπίδα.