«Το είδωλό μου στον καθρέφτη με βλέπει και γελά
Ξέρει ότι δεν είμαι ο αληθινός εαυτός του
Εξ άλλου εγώ κάνω τη χωρίστρα πάντα αριστερά»
Η έκθεση διαπραγματεύεται την αλλοίωση εικόνων, φαινομένων, καταστάσεων και συναισθημάτων. Αρκετές φορές η αλήθεια παρουσιάζεται με μάσκα, με τρόπο υποκριτικό, ίσως και με σκοπό το δόλο, αλλά συχνά και με σκοπό να ικανοποιήσει το κοινό αίσθημα, χαϊδεύοντας αυτιά, προκαλώντας σύγχυση ανάμεσα σε αληθινό και ψεύτικο, πραγματικό και φανταστικό, γνήσιο και κάλπικο.
Μήπως όμως κάθε αληθινό έργο τέχνης, ακόμα και μία φωτογραφία που αποτυπώνει συγκεκριμένη χρονική στιγμή, θα μπορούσε να θεωρηθεί είδωλο σπασμένου καθρέφτη; Ακούγεται οξύμωρο. Ή μήπως η αλήθεια του καλλιτέχνη είναι διαφορετική από εκείνη που φαινομενικά απεικονίζει;
Συμμετέχουν: Κ.Ασλανίδου, Ε.Αστερή, Α.Βούσουρας, Γ.Καβούνης, Α.Κλουτσινιώτη, Ν.Κρυωνίδης, Α.Λυμπεράτος, Τ.Μισούρας, Β.Μπούτος, Μ.Ντόνεφ, Ε.Ρήγα, Δ.Τάταρης, Α.Τουμαζάτου.