Ο όρος phantasmagoria χρησιμοποιήθηκε σε χώρες της δυτικής Ευρώπης, πριν από δύο περίπου αιώνες, για να περιγράψει φανταστικές παραστάσεις ιδιαίτερα δημοφιλείς στη Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία, που σκοπό είχαν να εντυπωσιάσουν και να τρομάξουν τον θεατή. Με διάφορα οπτικά τεχνάσματα, φαντάσματα, πνεύματα, νεκροί συγγενείς, εμφανίζονταν στο κοινό. Οι παραστάσεις αυτές θα μπορούσαν να θεωρηθούν ο προάγγελος των ταινιών τρόμου.
Phantasmagoric είναι αναμφισβήτητα το διήγημα «Λίγεια» του Edgar Allen Poe, όπου η λαίδη Ρουίνα ενσαρκώνει τη νεκροζώντανη αγαπημένη του Poe.
Σήμερα ο όρος ορίζει καθετί εντυπωσιακά θεαματικό. Μια σειρά από εικόνες που συνδέονται με ταχείες αλλαγές στην ένταση του φωτός και του χρώματος. Οι συναυλίες του Michael Jackson και της Madonna, το καρναβάλι του Ρίο, το πέταγμα των χαρταετών στην Ιαπωνία, τα πυροτεχνήματα στην αλλαγή του χρόνου.
Phantasmagoria: τίτλος έργου του Νταλί, ονομασία του νέου συγκροτήματος του διάσημου μπασίστα Kisaki, αναμενόμενη ταινία του Marilyn Manson.
Φαντασμαγορικά θα μπορούσαν να θεωρηθούν έργα του Jeff Koons και του Σαμαρά, τα φωτεινά γλυπτά του Αντωνάκου, αλλά και οι «σκιές» του Κεσσανλή.
Συμμετέχουν: Ν.Αλεξίου, Β.Αναστασοπούλου, Α.Βούσουρας, Μ.Γκανίς, Α.Δουβέρη, Τ.Λάτσκος-Θώμου, Γ.Καβούνης, Δ.Μαρούδα, Ε.Μπιτσάκης, Μ.Ντόνεφ, Μ.Τζαβάρα, Ν.Χουλιαράς.