Σύμφωνα με την επικρατούσα αντίληψη, το αποτέλεσμα της μετάλλαξης, δηλαδή το μεταλλαγμένο είδος, αντικείμενο ή κατάσταση, χαρακτηρίζεται ως μη φυσιολογικό, αλλόκοτο, περίεργο και συχνά επικίνδυνο. Αντίθετα, εγώ θεωρώ ότι η μετάλλαξη, αυτή η μυστήρια και συχνά τυχαία διεργασία, αποτελεί κλειδί δημιουργίας, εξέλιξης και προόδου, γενετικής, βιολογικής, αλλά και κοινωνικής.
Ο όρος μετάλλαξη μπορεί να αποκτήσει τεράστιο εννοιολογικό εύρος. Από τη μεταφορική-μεταφυσική μετουσίωση του άρτου και οίνου σε «σώμα και αίμα Κυρίου», ως την απλή μεταμόρφωση ενός οποιουδήποτε αναγνωρίσιμου καθημερινού αντικειμένου σε κάτι άλλο με διαφορετικές ιδιότητες και μορφή. Στην περίπτωση αυτή η ανάμνηση των πρωταρχικών απτών ιδιοτήτων που αναγνωρίζονται στο μεταλλαγμένο προϊόν προκαλεί αίσθημα ανοικιότητας, δέος ή και φόβο απέναντι στο υβριδικό αυτό μόρφωμα. Το υβρίδιο που προκύπτει ίσως αποτελέσει εκ νέου αφετηρία αλλαγής προς μία αέναη διαδικασία μετάλλαξης που θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή ή στην τελειότητα.
Συμμετέχουν: Με ζωγραφική οι καλλιτέχνες Θ.Αγγελόπουλος, Γ.Βαρελάς, Η.Καφούρος, Ε.Μπιτσάκης, Σπ.Πολίτη, Δ.Τάταρης, Γ.Τσεριώνης, με γλυπτική και κατασκευές Α.Αντωνόπουλος, Α.Βούσουρας, Α.Λυμπεράτος, Θ.Τσαμαντά, Α.Ψυχούλης και με φωτογραφία η Α.Δουβέρη.